Narciarstwo biegowe – sport dla każdego?

Uprawianie sportów zimowych najczęściej kojarzy nam się z narciarstwem zjazdowym lub snowboardingiem. Są to sporty, które utożsamiamy z górami. Co zrobić jeśli do gór nam daleko, a nie chcemy mieć zimowego przestoju w uprawianiu sportu. Dla wielu osób aktywnie spędzających czas letni, zima oznacza przestój lub walkę z warunkami atmosferycznymi. Jak budować formę i kondycję w zimę?

 

Narty First Minute

Choć lato jeszcze się nie skończyło, my już zastanawiamy się nad urlopem zimowym, i tym gdzie jechać na narty tej zimy. Niektórzy pewnie pomyślą, że trochę za wcześnie na ten wpis. Otóż nie, najlepsze miejsca na szusowanie należy rezerwować z naprawdę sporym wyprzedzeniem.

 

Narciarstwo biegowe – co jeszcze powinieneś wiedzieć

Jedną z najlepszych dyscyplin sportowych pod względem rozwoju ogólnej wydolności fizycznej jest narciarstwo biegowe. Podczas jego uprawiania aktywne są mięśnie kończyn górnych, dolnych oraz całego tułowia. Sprzyja za ten poprawie kondycji, wzmacnia mięśnie a dodatkowo wpływa na poprawę stanu zdrowia.

Biegi narciarskie pod względem wysiłkowym są bardzo wymagające.. Sport ten często porównywany jest z wioślarstwem, ponieważ oba te sporty angażują całe ciało.

 

Narciarstwo biegowe – szykujmy się wszyscy

Jak wszyscy doskonale wiemy, mamy już grudzień, czyli zima w pełni – pewnie dlatego chodzi mi po głowie tyle informacji związanych z tego typu sportem. Pomimo tego że śniegu w miastach jeszcze nie widać, to góry już są gotowe do przyjęcia niezliczonej ilości turystów i sportowców – biała warstwa zalegającego tam puchu pozwala bowiem na wielogodzinne szusowanie po trasach. Ja natomiast chciałbym przedstawić narciarstwo biegowe i związane z nim zagadnienia. Tutaj nie trzeba tak profesjonalnie przygotowanych szlaków, wyciągów i karnetów. Biegówki może ubrać każdy, kto ma jakiś pomysł na wynalezienie własnej trasy, bo tutaj trzeba tylko trochę odśnieżonego terenu, no i oczywiście chęci własnych.

 

Narciarstwo biegowe w maju?

Odetchnęliśmy z ulgą. Wygląda na to, że tegoroczna, wyjątkowo sroga zima, opuściła nas na dobre i teraz mamy przed sobą kilka błogich miesięcy, podczas których ciągnące się w nieskończoność dni, od rana do wieczora mienić się będą słoneczną poświatą, przepełnione słodką wonią kwiatów, owoców i sianokosów. Istna sielanka. Tyle, że nie dla mnie… Z mojego punktu widzenia sprawa wygląda zgoła odmiennie. Dla mnie wiosna, lato i jesień to czas stracony, w którym zmuszony jestem (mimo wysokich temperatur) zahibernować swoją największą pasję, jaką jest narciarstwo biegowe.

Okres od kwietnia do listopada, gdy zmuszony jestem zawiesić narciarstwo biegowe, to czas tęsknego oczekiwania i odliczania dni, które, jak na złość, wyjątkowo się wtedy dłużą. Snuję się więc po swoim mieszkaniu, obijam o ściany swojej kawalerskiej czynszówki. Gdzieś tam niby pracuję, z kimś się tam niby spotykam, w wakacje wyjeżdżam na urlop, jednak nigdy nie opuszcza mnie poczucie dotkliwego braku, a z tyłu głowy nieustanie lęgnie się natrętna myśl podpowiadająca, że wszystko to jest wyłącznie watą wypełniającą monotonną pustkę nachodzących na siebie, takich samych dni.